Verjaardagsboeket

Ons jongste zusje wordt 40 en door mijn hernia kan ik niet naar haar feestje. Ik neem haar als cadeautje mee naar een cupcake workshop in Den Bosch (in juni als ik zelf waarschijnlijk weer mobiel ben)en het leek me leuk om daar een cupcakeboeketje bij te doen. Wat dacht ik nou helemaal....
De cupcakes zelf bakken, ik ging voor minicupcakejes, was geen probleem meer. Deze hebben een hoge slagingskans. De roosjes op de cakejes was een ander verhaal. 100.000 filmpjes op Youtube gezien en het leek me haalbaar. Ik denk ook nog steeds dat als je goeie botercreme hebt dit ook zo is. Op een of andere manier krijg ik die echter niet echt "je van het". Daar verdenk ik trouwens de vloeibare kleurstof van. Achteraf toegevoegd geeft toch een bepaald risico op schiften. Wat dan ook uiteraard iedere keer gebeurd. Bij de volgende bestelling in de webshop dus maar pasta bestellen, dat gebruikt immers iedere bakker die al meer dan één taartje heeft gemaakt. Alleen de beginners (zoals ik) dus niet. Roosjes spuiten dus, en ja, na toefje één zag ik het al, !@#$% botercreme, weer te zacht. Weinig keus en dus maar doorspuiten. Na het spuiten snel in de vriezer gezet (dat nam nogal wat ruimte in, dus een ijskast vol met diepvries spullen en een vriezer met alleen roosjes ??!). Toch werkte dat wel. De roosjes werden al snel harder en dus vol goede moed de prikkers in de oase gedaan (lees: geramd, want dat was natuurlijk één groot mikadospel van binnen...). Zweet op mijn neus, een rug die schreeuwde om rust en handen die trilde van frustratie. Eerst de prikkers in de oase is geen goed idee als de roosjes die je gespoten hebt niet allemaal even groot zijn. Zucht. Dus alle prikkers er weer uit (o, de filmpjes op Youtube...hoeveel ellende zou er bij die mensen aan vooraf zijn gegaan?). Cupcakes op de prikkers en dan in de oase...de bestaande gaatjes vindt je natuurlijk NOOIT meer terug... Kracht zetten met een satéprikker waarop het einde een cupcake met boterroosje zit, was ook een geheel nieuwe ervaring. Kracht zetten, de satéprikker wringt zich langs een andere prikker en lanceert zichzelf in de oase. En ik uiteraard in de roos die ernaast zat. Hoe ik toch nog een rozenbolletje heb kunnen creëren is een klein wondertje. Als je je ogen een beetje samenknijpt lijkt het zelfs misschien wel aardig of grappig. Dus snel wat foto's geschoten voor het inpakken. Dat is ongeveer de slimste zet van de hele rozenbol actie. Want tja, zachte botercreme op een bolletje inpakken met bloemen folie....ik zou het niemand aanraden. Dat was dermate desastreus dat ik pertinent weigerde er foto's van te maken. Wel van de eerste fotoshoot foto's uitgeprint om mee te geven aan Marion. Zodat ook zij mee kan genieten over "wat eens was...."
Ach, het blijft fun, experimenteren. Geleidelijk aan kom je er ook precies achter wat je aan artikelen MOET hebben (yeah right, anders vergaat de wereld)bij een volgende bestelling in de webshop. Geniet dus maar van de foto's van voor het shipping disaster en wens me sterkte voor mijn volgende project. Tot snel!




0 reacties: