Als ik op het internet aan het speuren ben naar nieuwe tools voor het bakken, of lekkere recepten zoek, kom je soms wel eens iets tegen waarvan je denkt...hmm, ga ik ook ooit eens proberen. Zo kwam ik een tijdje geleden een internetshop tegen die allerlei chocolademoulds verkocht. Ik had helemaal niet de intentie om iets met chocolade te gaan doen maar keek of ik de moulds misschien kon gebruiken met fondant of iets dergelijks. Maar ja, toen ik het ging bestellen was ik al wel zo reeel om maar meteen lolly stokjes en foliezakjes erbij te kopen. Ik ken mezelf; op een gegeven moment moet ik het toch een keer gaan gebruiken voor het originele product. Heeft niet lang geduurd. Gisteren, zondag, besloot ik om twee vormen uit te proberen(nee, vraag alsjeblieft niet hoeveel vormen ik tegelijk gekocht heb...totaly buiten proporties....). De bruidspaartjes (leek me zo'n schattig kadootje) zijn massief chocola en de cupcakes zijn gevuld met toffee. Priegelwerk maar wel schattig om te doen. Van zo'n eerste experiment leer je wel veel. Alle bruidegoms hebben bijvoorbeeld geen gezicht, allemaal een luchtbel. Mijn penseeltje was veel te dik, moet dus (niets aan te doen) een dunner penseeltje aanschaffen. Voor de rest moeten de vormpjes niet te hoog gevuld, anders zie je dat aan de voorkant van het eindresultaat. Nu heb ik de randjes weg gesneden. Maar ja, dan moet je de lolly vast houden en krachtzetten. Dat is wat minder geslaagd; chocolade in combinatie met warme handen.

Al met al vond ik het erg leuk om te doen en kan ik me voorstellen dat het resultaat met oefenen een stuk beter toonbaar wordt.
Tot gauw!

Jaren geleden, toen mijn kinderen nog hummeltjes waren, zat ik vaak naar ze te kijken als ze aan het spelen waren. Heel langzaam zag je ze dan vormen tot de volwassenen die ze tegenwoordig zijn. Van kleins af aan heb ik ze geprobeerd liefde voor het koken mee te geven. Als kleintjes was dat met pannenkoeken en pepernoten bakken, wat later vooral tijdens het koken met de feestdagen. Rond hun pubertijd lag hun interesse duidelijk niet verder dan fast-food. Diep in mijn hart denk ik dat ze daar allebei nog steeds een zwak voor hebben :-) Toch begon langzaam bij allebei duidelijk te worden dat koken genetisch vast gelegd was. Hun Indische roots heeft daar zonder twijfel ook aan bij gedragen. Fauve kon zich nog net motiveren tot de dagelijkse prak, geoff vondt het al geslaagder om voor vrienden te koken. Sinds twee jaar kookt ieder van ons een gang van het kerstdiner. Dat is het laatste duwtje wat ze in de rug nodig hadden. Geweldige dingen hebben we al op tafel zien verschijnen.

Fauve, een (de) echte today's mommy, heeft een goed publiek aan de mannen van haar gezin. Alles wat ze maakt wordt met groot enthousiasme ontvangen en verorberd. Dat inspireerd tot meer pogingen. Inmiddels stampt ze met veel passie koekjes, cupcakes en zelfs al een eerste taart uit de grond. Mijn moederhart barst bijna uit zijn voegen :-) Dit weekend gingen we op de "old fashioned way" toer. Bij cupcakes hoort jam. Fauve vondt jam maken het ultieme "mommy" gevoel, en dat is het misschien ook wel. Zo traditioneel als zelf gemaakte jam voelt er niet veel. Dus we hebben zij aan zij het fruit schoon staan maken, de jam gekookt en de potten gevuld. Heel traditioneel. Zonder twijfel kijken moeders al honderden jaren vol trots opzij naar hun dochter als ze samen iets maken. Ik ben blij dat ik dat nu ook tot die groep hoor. Als jullie naar de foto kijken hoop ik dat je ook veel meer ziet dan alleen maar twee potjes jam......

Groetjes van Yesterday's mommy.

Een tijd geleden kwam ik via een omweg op een site terecht van iemand die het cupcakes bakken tot kunst verheven heeft. Niet omdat er schitterende fondant ornamentjes op zitten (ook al heb ik foto's gezien waaruit bleek dat die mevrouw dat ook in haar vingers heeft) maar omdat ze smaken combineerde waarvan bij het idee het water al in je mond loopt. Ik voel me altijd klein en nietig als ik die site bezocht heb (duidelijk geen ego-boost) maar wel ontzettend gedreven om naar dat niveau te stijgen. In my dreams zullen we maar zeggen. Toch was het wel de drive achter deze cupcake. Ik wilde iets oer (oud) hollands gebruiken in een cupcake. Speculaas is volgens mij echt hollands (als ik in gebak en koek-smaakjes denk) maar voor mij is rijstevlaai echt ultiem hollands. Geen idee of dat ergens anders ook gegeten wordt maar ik vindt het echt hollands. Is ook typisch zoiets waar de ene helft van de bevolking dol op is en door de andere helft van nederland walgelijk gevonden wordt.
Jack en ik staan binnen onze familie lijnrecht tegenover de rest, wij vinden het heerlijk. Overigens lust ik alleen rijstepap op de bourgondische manier met een extreme hoeveelheid slagroom erdoor en in combinatie met zoet fruit. Dat was dus ook het uitgangspunt. Ik heb de cupcake uitgeholt tot er een bakje ontstond, dit verhoogd met twee dijkjes botercreme naturel. Onderin de bakjes een grote aardbei uit de eigen gemaakte jam. Dan tot aan de bovenkamt van de botercremedijkjes de romige rijstepap en een flintertje chocola en een verse aardbei maakte het geheel af. Ik was tevreden over het resultaat (ondanks dat Fauve vol horror en onder het roepen van minder smakelijke kreten naast me stond) en vond mijn poging erg geslaagd. Jack heeft ze mee genomen naar zijn werk en ook daar werden ze met smaak ontvangen. De opbouw van de cupcake ga ik beslist nog een keer gebruiken. Het daagt me uit om verder te experimenteren met smaken en vullingen.

Zoals ik in mijn laatste berichtje al vertelde beviel het muffins bakken erg goed. Vooral iets om "even snel" te maken. Dat het ook te snel kan ontdekte ik vrij vlot :-). Ik had deze etagere vol met muffins gemaakt. De blueberry was ik al helemaal weg van en het leek me ook leuk om iets met banaan te gaan maken. Dus banaan met chocolate chips. Persoonlijk heb ik een zwak voor eetwaar met banaan en ik kon dus niet wachten tot ze klaar waren. Wat een domper. Lekkere krokante korst maar voor de rest een smakeloze bende (okay, het begon er al mee dat Jack smorgens de helft van mijn bananenvoorraad spontaan mee nam naar zijn werk, dus banaan zat er nét genoeg in) maar het smaakte droog en nep terwijl ik een heerlijk smeuig geheel verwacht had. Ik baalde. En was vooral weer even klaar met muffins. Ik begreep pas wat er verkeerd gegaan was toen ik de volgende dag iets in de magnetron wilde doen en daar een bakje met inmiddels weer gestolde boter aan trof.....die hadden de bananenmuffins nooit meer bereikt. Gelukkig zie je het op de foto allemaal niet en geeft het toch een schattig plaatje.




Een paar dagen later besloot ik cupcakes te maken om mee te nemen naar mijn werk. Sommige gevuld met perzikjam en mango botercreme, andere gevuld met aardbeienjam en walnootbotercreme. Alles klaar gezet om de volgende morgen mee te nemen, helaas werd ik geveld door een griepvlaag. Ze hebben mijn werk nooit gehaald. Gelukkig leef ik in een huishouden waar altijd mensen bereid zijn om zich op te offeren...er was er vrij snel geen een meer over.

Tijd voor iets nieuws. Muffins. Ook zoveel variaties in te bedenken dat het me wel leuk leek om eens uit te proberen. Bovendien had ik nog een doosje blauwe bessen in de vriezer die ook schreeuwden om gebruikt te worden. Ze smaken lekker, zien er op zich ook prima uit. Volgende keer doe ik echter anderhalf keer het recept. Wat ik namelijk typisch muffin vindt is als er zo'n gigantische "paddestoel" bovenop zit.
Er gonzen wel 100 smakelijke combinaties in mijn hoofd dus de volgende poging zal niet lang op zich laten wachten.....

De taart van MaRi heb ik zondag naar Fauve toe gebracht, diepbevroren om maar zo vers mogelijk te zijn als MaRi maandag bij Fauve zou zijn. Helaas pindakaas was ik weer eens vergeten foto's te maken vóór de taart de vriezer in ging. Gelukkig kan fauve ook mooie foto's maken, met oog voor details en dus trooste ik me met de gedachte dat het allemaal wel goed kwam. Zondag de taart in de ijskast van Fauve gezet om hem geleidelijk te laten ontdooien (op het internet lees ik immers altijd dat dit de beste methode is). Vanuit MaRi kwamen gisteren al enthousiaste signalen dat ze er heel blij mee was en hem heerlijk samen met haar familie opgegeten had. Dat was goed! Vandaag kreeg ik een foto toegestuurd door Fauve.... Aj, de taart had het vriezeravontuur minder goed doorstaan als ik gehoopt had. De roze rand was gaan scheuren en had losgelaten (overigens prima in beeld gebracht op de foto,hahaha)en de bovenkant was helemaal gaan bobbelen. Jammer, want hij zag er zo geweldig strak uit voor hij de vriezer in ging. Fauve bood onmiddelijk aan om met photoshop aan de slag te gaan maar dat wilde ik niet, dit was immers het resultaat zoals het op de foto gezet was. Mijn blog gaat niet alleen maar over mijn successen maar zeker ook over de mislukkingen :-) Wel natuurlijk weer van geleerd dat wat er ook gebeurd, meteen als een taart af is foto's maken. Afijn, de taart was een mooie roze/witte chanel clutchbag. Hij was heel spannend om te maken, vooral de stikselmotieven. Bovendien was het mijn eerste tas-taart en dat was leuk. Boel van geleerd voor een volgende poging! MaRi, ik hoop dat je kon zien dat hij met liefde gemaakt was want dat is het belangrijkste aan een verjaardagstaart: veel werk en tijd en voorbereiding allemaal speciaal voor de jarige. Fijne verjaardag!



Wat is mijn volgende project? Geen verjaardagen in het verschiet dus ik weet het even niet! Groetjes en tot gauw, Elma