Hieperdepiep voor Jack.

Vandaag werd mijn Jack 54 jaar. Aangezien ik voor Julian over twee weken een piratentaart moet opleveren leek het mij een goed idee om voor de verjaardag van Jack een oefentaart te maken. Die plannen rezen al snel de pan uit. Het leek me leuk om een puzzelplaatje te oefenen, dus allerlei kleuren fondant gemaakt. Ook leek het mij stoer om een taart met bijpassende cupcakes te maken. Ach, en waarom geen stapeltaart, en dan ook nog versierd met dezelfde plaatjes als de cupcakejes .....en ook nog...en ook nog..Afijn, ik was niet meer te stuiten. Iedere nacht wel één keer wakker met een idee over de taart, en hoe geweldig hij moest worden. Ik was begonnen met een puzzelplaatje van Mario (Nintendo). Kleurplaat uitgekozen, uitgeprint, uitgeknipt en fondant gaan kleuren. Poeh, dat viel nog allemaal niks niet mee. Kneden, kleven en gruwelijk veel poedersuiker door de keuken heen. Uiteindelijk besloten om mezelf niet te laten verleiden tot het maken van een zwarte snor op Norit-basis. Gewoon donkerbruin op basis van cacao. Krummelen als ik weet niet wat, die bende. We blijven gewoon gemotiveerd. Stapeltaart, das wel een uitdaging. Twee taarten gebakken, een kleintje en een grote. De kleine van biscuit gevuld met lemon curd en lemon curd botercreme. De grote werd van chocolade biscuit met een vulling van kersenvlaaivuling en kersenmarcarpone. Helaas rees de grote niet genoeg (sabotage door de handmixer). Dus dat kapsel was niet dik genoeg om in drie lagen te snijden. Zucht. Gelukkig allemaal in between alle paasboodschappen. Niets aan te doen, nog maar een kapsel gebakken, ditmaal van biscuit met chocoladestukjes. Na het bakken bleek deze prachtig gerezen, alle chocolade stukjes waren echter naar de bodem gezakt. Dit nieuwe kapsel toch maar in drieën gesneden en de onderste laag met alle chocolade gebruikt voor de verjaardagstaart. Toen de beide taarten afgesmeerd en wel in de ijskast stonden om te koelen voor het bekleden met fondant zag ik opeens het licht.... Het kleinste taartje was veel te klein voor mijn puzzelplaatje... Dus die maar in de vriezer gedaan en besloten om terug te gaan naar plan A: gewoon een enkele taart. Na het bekleden en afwerken stond er een redelijk resultaat. Niemand zou in de gaten hebben dat er eigenlijk nog slagroom door de mascarpone vulling geen gedaan moest worden....dat wist immers alleen ik. Aan de smaak heeft het verder niets afgedaan, hij is tot de laatste kruimel opgegeten, en daar draait het uiteindelijk toch allemaal om? Niet te vergeten de gezichten van iedereen aan tafel, inclusief mijn jarige Jack. En voor een eerste taartje viel het allemaal wel mee....denk ik. Nu moet ik me gaan focussen op de echte grote uitdaging, de piratentaart voor Julian. Ik wordt al zenuwachtig bij het idee.
Wens me maar succes, ik zal het nodig hebben.
Groetjes, Elma